فرشتگان روزی از خدا پرسیدند: بار خدایا تو که بشر را این قدر دوست داری پس چرا غم را افریدی؟؟

خداوند گفت:غم را به خاطر خودشان افریدم؛ چون این مخلوقم را خوب می شناسم. او تا غمگین نباشد به یاد خالق نمی افتد و به سمت کمال نمی رود. سرگرم دنیا می شود و از خودش غافل می گردد؛ این طوری خدا را نیز فراموش می کند؛ زیرا خدا در درون اوست.

fereshteh mohiti surkohi